De grote uitdaging voor ouders met pubers
Vraag je eens af wat voor soort ouder je tot nu toe bent geweest? Je hebt pleisters geplakt, je hebt monsters weg gejaagd, getroost, opgetild en gezegd: rustig maar ik ben bij je. Je hebt zwemlessen doorstaan en je kind geholpen bij het leren fietsen. En altijd geprobeerd te begrijpen wat hij of zij nodig had. En dat is wat je puber nu ook nodig heeft!
Gedurende de hele opvoeding heeft je kind een veilige plek nodig gehad om zich getroost en ontspannen te voelen. Iemand die helpt bij oplossen van problemen. Die behoefte blijft bestaan in de puberteit ook, hoewel de emoties en situaties wat ingewikkelder worden.
Omgaan met emoties
Veel ouders willen pijnlijke of verdrietige gevoelens wegduwen. Het is moeilijk om als ouder te horen hoe je puber zijn verwarring, teleurstelling of boosheid onder woorden brengt. Als ouders kunnen we het moeilijk verdragen als we onze kinderen ongelukkig zien. Met de beste intenties leggen we hun gevoelens naast ons neer en gebruiken onze volwassen logica. We proberen hun gevoelens te rationaliseren. Echter de grootste steun geef je door te luisteren en te begrijpen dat liefdesverdriet echt pijn doet en dat een mislukte toets als een ramp kan aanvoelen.
Als we de ongelukkige gevoelens van onze pubers accepteren, dan kunnen zij er beter mee omgaan. Geef geen logica, stel geen vragen, wijs ze niet op fouten of wat ze de volgende keer beter kunnen doen. Probeer je puber beter te kalmeren en je te verplaatsen in wat op dat moment pijn doet.
De grote uitdaging is om emoties van je puber te begrijpen en hier effectief op te reageren. Begrijp welke emotie je kind doormaakt. Als je kind thuis komt met een onvoldoende voor een toets is het geen goed idee om te zeggen: “Ik zei het je toch? Je had beter moeten leren.” Je puber zal zich hierdoor alleen maar slechter voelen en je hulp afslaan. Beter is het om je puber te steunen en begrip te tonen voor de teleurstelling. Laat het dan even rusten en kijk of je er later nog over kunt praten om een oplossing te bedenken.
Hoe doe je dit?
- Stap 1: maak contact met je puber en spiegel wat je ziet (emotie).
- Stap 2: verplaats je in de situatie en probeer erachter te komen hoe het met je puber gaat (“Joh, ik begrijp heel goed hoe rot je je voelt omdat je een onvoldoende hebt gehaald. Hoe gaat het nu met je? “)
- Stap 3: Help je kind uit de emotie en bied ondersteuning (“Oké, deze keer ging het niet echt goed, maar hoe kun je het de volgende keer anders aanpakken? Kan ik je ergens bij helpen?”)
Het is jouw taak als ouder om je puber te leren dat de wereld niet vergaat en te zeggen dat het allemaal goed komt. Probeer te begrijpen dat sommige gedachten groot kunnen lijken. Hierdoor snap je bijvoorbeeld beter dat wanneer je kind persé die ene broek nodig heeft en het niet zozeer om die broek gaat, maar om de wens om ergens bij te horen. Als je je puber het gevoel heeft dat jij z’n emoties niet begrijpt, dan kan hij steeds bozer of verdrietiger worden of alles opkroppen en zijn woede op zichzelf, jou of de wereld richten. Door nabijheid leer je je puber dat emoties gedeeld kunnen worden en zal hij zich sneller begrepen voelen.
Tip Een hechte band met een volwassene is het best wapen dat een puber kan hebben in de strijd tegen alles wat lastig is.
Wil je meer vaardigheden leren?
Bekijk hier hoe ik jou verder kan helpen. Of stuur mij direct een bericht als je vragen hebt. Ik denk graag met je mee!
Bron: De pubertijd (Hedvig Montgomery)